تعلیم المالش ، اهمّ من الدانش
گفتن جمله "این همونی نیس که به فلانی گفتین؟" خطاب به معلم به همراه خنده برای نشان دادن حافظه ای وافی.
گفتن سریع "بیایم سوالو حل کنیم؟" در حالی که به خاطر سادگی زایدالوصف مسئله، احدی از تلامیذ خود را کنفت نمی کند.
تکذیب حرف طلاب که گویندی (ساخت چنین افعالی چندی است منسوخ شده بخوانید می گویند) 1 دقیقه به زنگ مانده و گفتن اینکه 10 دقیقه به زنگ مانده در حالی که معلم خلا ساعتی بر روی مچ را احساس می کرد و محتمل بود مهمل بچه ها را تصدیق و درس را بکند تعطیل.
دیر آمدن به کلاس به دلیل رفتن به دستشوئی برای القای حس استقلال و اینکه او به تنهایی قادر است به دستشوئی برود!!
زدن روی میز و درصدد صامت کردن بچه ها برآمدن ، در زنگ آمار ، که دامنه اهداف او از این عمل بسی بسیط است و انگشت های بازوال من و اعداد متناهی قادر به شمارش آنها نیستند.
القای حس پیش بینی آینده و ذوحرکات حکیمانه بودن ، با سوالاتی چند در مورد کنکور و برنامه ریزی برای آن مهم.
اعتراض به معلم که چرا بچه ها پروژه را به من نمی دهند. (تذکر 1: شاین ذکر است که در پی ریز ترین حرکات بزرگترین اهداف پنهان شده اند. اگر موضوعی را بی اهمیت دیدید به خودتان شک کنید. همان گونه که ما کردیم. چون این یارویی که ما می بینیم تمام اهدافش ثنای معلم است و بس. پس ما به متن وفادار می مانیم و یادداشت می کنم. امید است مورد استفاده ی نسول (این جمع مکسر مدتی است منسوخ شده. و جمع نسل می باشد.) آتی واقع گردد.)
تکرار جواب صحیح دانش پژوهان حاضر اثبات تلاش و اهمیت حل سوال سر کلاس به وسیله خودش.
پرسش در مورد نحوه ی طرح سوالات امتحان پایانی . (اهداف وی را می توانید حدس بزنید.)
شک کردن در اینکه فلان جزوه علمی بسیار ثقیل را در منزل دارد یا ندارد. تا با شکّش ، اذهان را به طرف رقم بالای کتبشان سوق دهد و گوید بسی رنج بردم در این سال سی (ربطی نداشت گفتیم یادی از فردوسی کبیر کنیم.)
مرتب و با خط خوش نوشتن راه حل کامل بر روی تخته تا یادی کند از میرعماد و با این تیری که پرتاب کرده نشان دادن دقت نظر و تمرکز را نیز نشانه بگیرد.
یاداشت جواب سوالی که خود او حل کرده است. (مراجعه شود به تذکر 1)
انگلیسی نوشتن اعداد در جزوات و برگه های امتحانش. تا زبان مادریش را زبانی ناملموس و نامانوس بنماید از بس با زبان اجنبی های آن طرف آب سر و کار داشته.
پیشنهاد راه حلی جدید برای حل سوال تا مرزهای بی نهایت خلاقیت ، هوش سرشار ، و علاقه ی وافر خود را به منصه (کرسیی که عروس بر آن جلوس کند ، مراجعه شود به فرهنگ معین) ظهور گذارد.
